آرامش دل ها به دست خداست

 

 

   

 در آیه 14 سوره کهف می خوانیم: وَ رَبَطْنا عَلی قُلُوبهِمْ إِذْ قامُوا فَقالُوا رَبُّنا رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لَنْ نَدْعُوَا مِنْ دُونِهِ إِلهاً لَقَدْ قُلْنا إِذاً شَطَطاً

و ما به دل هایشان نیرو و استحکام بخشیدیم، آن گاه که آنان به پا خاستند و (برخلاف عموم مردم) گفتند: پروردگار ما همان پروردگار آسمان ها و زمین است، هرگز جز او(کسی را به) خدایی نخواهیم خواند، چرا که در این صورت حرف خطایی گفته ایم.

استاد قرائتی در تفسیر این آیه می گوید:
آرامش و پایداری دل ها به دست خداست.
در برابر انحرافات جامعه، نشستن جایز نیست، باید قیام کرد.
امدادهای الهی در سایه ایمان، وحدت، قیام و توکل بر اوست.
قیام در برابر ستمگر، نیاز به ایمانی استوار و دلی مطمئن دارد.
ایمان واقعی همراه با قیام است.
موحد واقعی، هرگز سراغ شرک نمی رود.
ثمره توحید در ربوبیت، توحید در بندگی است.