بعثت پیامبر(ص)؛ انقلابی بزرگ بر ضد جهل و فساد

بعثت رسول خدا (ص)، حکایت پایان یافته‌ای نیست، حکایت امروز و فردای ماست. همه انسان‌های دیروز و امروز و فردا مخاطب اویند که فرمود: «قُولُوا: لا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ تُفْلِحُوا» آری! رستگاری، نتیجه حتمی توحید است.

بعثت رسول خدا (ص)، از نظر تاریخی، فقط یک بار و در 14 قرن پیش رخ داده است، ولی این حادثه، برخلاف دیگر حوادث تاریخی و دیگر بعثت‌ها، یک حادثه تمام شده نیست، بلکه فرآیندی است که همواره دوام و جریان دارد.

به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، رسول خدا(صلی الله علیه وآله) هنگامی به رسالت مبعوث شد که مردم در جهالت و گمراهی به سر می‌بردند؛ آثار توحید از میان رفته و فروغ انسانیّت خاموش گشته بود، عقاید مردم دستخوش خرافات و تحریفات گشته و اهداف والای انبیای پیشین، به فراموشی سپرده شده بود و بت پرستی، جنایت، زنده به گور کردن دختران، ظلم و بیدادگری، غارت و خونریزی، پایمال کردن حقوق ضعیفان و فحشا و منکرات، بر سراسر جزیرة‌العرب حکومت می‌کرد.

واقعه بعثت، جایگاه ویژه‌ای در فرهنگ مسلمانان دارد. بعثت در حقیقت، نقطه آغازین اسلام است. دین اسلام که در سال‌های نخستین خود با پیروانی اندک و در شرایط سخت آغاز شد، بعد‌ها در سراسر جهان انتشار یافت و دل‌های فراوان را به سوی خود جذب کرد.

این اتفاق بزرگ(بعثت پیامبر(ص))، در روز دوشنبه 27 رجب سال چهلم عام الفیل روی داد.

به فرمان خداوند، حضرت محمد (ص) مأمور شد مردم را به سوی پروردگار خویش بخواند، پروردگاری که جهان و انسان را آفرید و آنچه را نمی‌دانست، به او آموخت.

محمد امین (ص) قبل از شب 27 رجب سال چهلم عام الفیل در غار حرا به عبادت خدا و راز و نیاز پرداخت و در عالم خواب رؤیاهایی می‌دید راستین و برابر پروردگار بزرگش برای پذیرش وحی به‌ تدریج آماده می‌شد.

درعالم واقع روح الامین، جبرئیل بزرگ، فرشته وحی مامور شد آیاتی از قرآن را بر او بخواند و او را به مقام پیامبری مفتخر سازد. حضرت محمد (ص) در این هنگام 40 ساله بودند. تنهایی و توجه خاص ایشان در غار حالتی غریب در او ایجاد می‌کرد. حالتی وصف ناشدنی، ترس و ابهام از یک طرف و شعف و سبک بالی از سوی دیگر و به ناگاه در شبی از این لیالی پر قدر فرشته وحی به یکباره بر او نازل گردید، با این پیام:

«بِسْمِ الله الرَّحمنِ الرَّحیم، اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ، خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ، اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ، الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ، عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ»

بخوان به نام پررودگارت که آفرید. او انسان را از خون بسته. بخوان به نام پروردگارت که گرامی‌تر و بزرگ‌تر است. خدایی که نوشتن آفرید. به انسان آموخت آنچه را که نمی‌دانست.

فرشته وحی به او فرمان خواندن داد ولی حضرت بیان داشت خواندن نمی‌دانم. اما بار دیگر‌ همان جمله را شنید، فرمود: «من اُمی و درس ناخوانده‌ام» و شنید: «بخوان»، این بار روح‌الامین او را سخت فشرد و محمد (ص) دریافت که این بار می‌تواند و بدین ترتیب جبرئیل ماموریت خویش را به انجام رساند.

آن حضرت از کوه پایین آمد و به خانه رفت واقعه عجیبی را که بر او گذشته بود با همسر بزرگوارش در میان گذاشت. ایشان حضرت را دلداری داد و گفت: «بدان که خداوند مهربان هرگز به تو که با خانواده‌ات مهربان هستی و از ستمدیدگان و محرومان دستگیری می‌کنی بد نخواهد کرد و تو را تنها نمی‌گذارد.» حضرت خدیجه (س) دانست که ماموریت بزرگ همسرش آغاز شده است.

حضرت خدیجه (س) به منزل عموزاده‌اش «ورقة ابن نوفل» که از دانایان عرب بود رفت و شرح ماوقع را بیان داشت ورقه اظهار داشت که پروردگار بزرگ برای همسرت مأموریتی بس عظیم قرار داده و اراده خداوند بر رسالت محمد (ص) قرار گرفته است و او‌ همان آخرین پیامبر موعود است.

بدین ترتیب پیامبر رحمت در سن 40 سالگی برای نجات و سعادت ابناء بشر به مقام نبوت رسیدند. ایشان آمدند تا برای همه آدمیان الگویی باشند نمونه تا رسم چگونه زیستن را به آنان بیاموزند و راه هدایت را به انسان‌ها بنمایانند.

اهداف بعثت پیامبران

نخستین و اساسی‌ترین هدف بعثت پیامبران، دعوت به توحید و یکتاپرستی و نفی هرگونه شرک و طاغوت است. خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «ما در هر امتی رسولی برانگیختیم که خدای یکتا را بپرستید و از طاغوت اجتناب کنید.»

هدف دیگر بعثت پیامبران، اصلاح فرد و جامعه در تمام جنبه‌هاست. در زمینه اصلاح اجتماعی، مهم‌ترین کار پیامبران الهی را می‌توان در از میان بردن ارزش‌های جاهلی و کاذب و معیارهای نادرست و جایگزینی ارزش‌های الهی دانست. یکی دیگر از مهم‌ترین اهداف‌ بعثت پیامبران، اقامه قسط و عدل در جامعه است. پیامبران مبعوث شدند تا با اجرای احکام الهی و سیراب کردن تشنگان عدالت از منبع فیض الهی، زندگی بشری را رنگ الهی بزنند.

خداوند بزرگ با بعثت پیامبران، با انسان‌ها اتمام حجت کرده است تا عذر و بهانه‌ای برای آنان وجود نداشته باشد. عقل انسان، پیامبر درونی و یکی از دو حجت خداوند به شمار می‌آید، ولی فعالیت‌های عقلی، خالی از تردید و شک نیست. پس جای این گفته برای انسان وجود دارد که: خدایا! اگر حجت خود را می‌فرستادی، ما از او پیروی می‌کردیم و فرد شایسته‌ای می‌شدیم. از این رو خداوند در قرآن کریم فرموده است: «ما هرگز قومی را مجازات نمی‌کنیم، مگر اینکه پیامبری مبعوث کرده باشیم.»

بعثت پیامبر اسلام و جهانی سازی

پایه و اساس همه ادیان یکی است، ولی جهانی ساختن و برتری بخشیدن به دین خدا، تنها به دست پیامبر اسلام انجام گرفته است. پیامبر اسلام مبعوث شدند تا کار ناتمام پیامبران پیشین را به کمال برسانند. نکته مهم این است که ادیان دیگر نمی‌توانستند مانند اسلام، برنامه‌های کامل و جاودانی ارائه کنند؛ چون ادیان گذشته برای مخاطب و زمان خاصی فرستاده شده بودند و قابلیت جاودانگی و در نتیجه، جهانی شدن را نداشتند. پس با گذشت زمان دچار تحریف شدند. بنابراین، پیامبر اسلام مبعوث شدند تا برنامه کاملی برای انسان به ارمغان آورند. منظور از غالب بودن و غلبه اسلام، غلبه آن در بعد نظامی، سیاسی، منطق و استدلال و محتواست.

هدف از مبعوث شدن پیامبر اکرم (ص)

پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند: * اِنَّما بُعثِتُ لِاُتَمَّمَ مَکارِمَ الأخلاقِ؛ من مبعوث شدم تا بزرگواری‌های اخلاقی را کامل کنم.

*بُعثِتُ بِمَکارِمِ الأخلاقِ و مَحاسِنِ‌ها؛ من برای مکارم و نیکی‌های اخلاقی مبعوث شدم.

*بُعِثتُ بِالحَنفیَّةِ السَمَحةِ السَّهلَةِ؛ من بر اساس آیین پاک ابراهیم (ع) که سهل و آسان است، مبعوث گردیده‌ام.

*اِنَّ اللهَ اَرسَلِنی مُبَلَّغاً و لم یُرسِلَنی مُتَعَنِّتاً؛ خداوند مرا برای تبلیغ و پیام رسانی فرستاده، نه برای سرزنش و تحمیل و مشقت‌آفرینی.

*امام علی (ع) در مورد بعثت پیامبر (ص) می‌فرمایند:... الی أن بَعَثَ اللهُ سبحانَهُ محمداً رَسولَ اللهِ لإنجازِ عِدَتِهِ و إتمامِ نُبُوَّتِهِ؛... تا اینکه خداوند سبحان، محمد پیامبر خود را فرستاد تا وعده خویش را به انجام رساند و سلسله نبوتش را کامل کند.

*خداوند او را در زمانی فرستاد که روزگاری بود پیامبری برانگیخته نشده بود. مردم در خوابی طولانی به سر می‌بردند. فتنه‌ها بالا گرفته و کار‌ها پریشان شده بود. آتش جنگ‌ها شعله می‌کشید، دنیا بی‌فروغ و پر از مکر و فریب گشته، برگ‌های درخت زندگی به زردی گراییده و از به بار نشستن آن قطع امید شده بود.

*امام مهدی (عج) می‌فرمایند: إن اللهَ بَعَثَ مُحَمَّداً رحمةً لِلعالَمین و تَمَّمَ بِهِ نِعمَتُه؛ خداوند، محمد (ص) را برانگیخت تا رحمتی برای جهانیان باشد و نعمت خود را تمام کند.

آری محمد امین، پیامبر رحمت و ختم مرسلین برای هدایت و سعادت ما آمد.