در گذشته ای نه چندان دور ، با گذر از کوی و برزن روستاها بوی نان محلی به مشام می رسید، زنانی که عطر خوب نان تازه پخته شده از چند فرسخی خانه‌هایشان به مشام می‌رسید و نه تنها اهالی بلکه مسافرانی هم که به روستا سفر می کنند محال بود از این نوع نان محلی میل نکنند اما گویا تکنولوژی تنورها را نیز با خود بلعیده است و دیگر در کمتر روستایی زنان به پخت نان های محلی و تنوری می پردازند .
در دهه های گذشته زندگی روستایی تغییرات متعددی را از سر گذرانده است که نمود و ماحصل نهایی این تغییرات را می توان در سبک زندگی روستایی مشاهده نمود.
درسال های اخیر وجود نانوای ماشینی، کم شدن سهمیه آرد خانوارها، برچیده شدن تنورهای سنتی و رغبت کم بانوان روستا ،پخت نان محلی همانند گذشته دیگر در روستا رواج ندارد و دیگر بوی خوش نان گرم روستایی کمتر به مشام می رسد.
بوی صبح بخیر‌های گرم و درست کردن نان محلی در هوای سرد زمستان که همیشه به عنوان برکت و با ارزش ترین نعمت الهی مورد احترام بود گویا این سنت هم همانند بسیاری از سنت های دیگر روستاهایمان به فراموشی سپرده می شود.
امروزه شهری شدن با تمام ابعادش در روستاها نمایان است، سبک زندگی جدیدی در حال شکل گیری است که روستا را از حالت قدیمی خارج کرده در حالی که متاسفانه از شهر شدن هم خبری نیست، در نتیجه خیلی چیزها را از دست دادیم که برای بدست آوردنش زمان طولانی صرف شده بود.
دیگر بوی نان محلی در کوچه های روستا به مشام نمی رسد، دیگر سفره روستاییان پر از مواد غذایی نیست که حاصل دسترنج خودش باشد، تصور کنید امروز روستایی شیر و گوشت و تخم مرغ تازه ندارد، تقریبا مغازه های موجود در روستا همه مایحتاج آنها را در اختیارشان قرار می دهد، تلویزیون جای شب نشینی ها را گرفته، روستاییان که در فصل بیکاری کنار دیوارهای افتابگیر می نشستند و مشکلات را مطرح می کردند و با هم در حل آن می کوشیدند به کنج خانه ها پناه برده اند، کم کم از احوال یکدیگر بی خبراند.
ای کاش به فکر سنت ها و فرهنگ روستا باشیم تا آنها از بین نروند، مثل روز روشن است که با از بین رفتن فرهنگ روستا چه مشکلاتی پیش خواهد آمد.
