داستانک/ خدا در همه جا

 

 

   

یکی بود/ پدری پسرش را برای تعلیمات مذهبی به صومعه‌ای فرستاد. پس از چند سال که پسر به روستای خود بازگشته بود، روزی پدرش از او پرسید: «پس از این همه تعلیمات مذهبی، آیا می‌توانی بگویی چگونه می‌توان درک کرد که خدا در همه چیز وجود دارد؟»
پسر شروع کرد به نقل از متون کتاب مقدس، اما پدرش گفت: «این‌هایی که می‌گویی خیلی پیچیده است، راه ساده‌تری نمی‌دانی؟»
پسر گفت: «پدر من فرد دانشمندی هستم و برای توضیح هر چیزی باید از آموخته‌هایم استفاده کنم.»
پدر آهی کشید و گفت: «من تو را به صومعه فرستادم و فقط پولم را هدر دادم.»
پدر دست پسر را گرفت و او را به آشپزخانه برد. ظرفی را پر از آب کرد و در آن مقداری نمک ریخت. از پسر پرسید که آیا نمک را در آب می بیند؟ پسر هم گفت که بله، نمک‌ها ته ظرف جمع شده است. سپس پدر قاشقی برداشت و آب را هم زد تا نمک‌ها در آب حل شدند. از پسر پرسید: «نمک‌ها را می‌بینی؟»
پسر گفت: «نه، دیگر دیده نمی‌شوند!»
پدر گفت: «کمی از آب بچش.»
پسر گفت: «شور است.»
پدر گفت: «سال‌ها درس خواندی و نمی‌توانی خیلی ساده توضیح بدهی خدا در همه چیز وجود دارد. من ظرف آبی برداشتم و اسم خدا را گذاشتم نمک، و به راحتی این را توضیح دادم که خدا چگونه رد همه چیز وجود دارد طوری که یک بی‌سواد هم بفهمد. پسرم دانشی که تو را از مردم دور می‌کند کنار بگذار و به دنبال دانشی برو که تو را به مردم نزدیک کند.»

 تاخیر استجابت دعا در کلام امام علی(ع)

 

 

   

 امیرالمومنین امام علی علیه‏‌السلام:
تأخیر در اجابت دعا تو را نومید نگرداند؛ زیرا که بخشش (خداوند) بسته به نیّت تو است؛ چه بسا که در برآوردن خواهشت تأخیر شود، تا بدین وسیله خواهنده را پاداش بزرگتر و امیدوار (به بخشش الهی) را بخشش بیشتر دهد.
بسا باشد که چیزی بخواهی و به تو داده نشود امّا دیر یا زود بهتر از آن به تو داده شود، یا برای خیر و مصلحت تو از تو دریغ شده است.
و بسا خواسته‏‌ای که اگر برآورده شود موجب نابودی و تباهی دین تو گردد.

متن حدیث:
امیر المؤمنین علیٌّ علیه‏‌السلام:
لا یُقَنِّطَنَّکَ إبطاءُ إجابتِهِ فإنَّ العطیَّةَ علی قَدْرِ النِّیَّةِ، وربّما اُخِّرَتْ عنکَ الإجابةُ لِیَکونَ ذلکَ أعظَمَ لِأجرِ السائلِ وأجزَلَ لِعَطاءِ الآمِلِ، وربّما سألتَ الشیءَ فلم تُؤْتاهُ واُوتیتَ خیرا مِنهُ عاجِلاً أو آجِلاً، أو صُرِفَ عنکَ لِما هُوَ خیرٌ لکَ، فَلَرُبَّ أمرٍ قد طَلِبْتَهُ وفیهِ هلاکُ دینِکَ لو اُوتیتَهُ.

"کشف المحجّه،صفحه 228 -منتخب میزان الحکمه،ص200"

منبع:مشرق

خطر ابتلا به این ویروس و بیماری منحوس در کمین همه است.

 علیرغم این هشدارها، اما برخی نکات و توصیه‌های بهداشتی را رعایت نمی‌کنند. 

از آنجایی که ممکن است افراد زیادی به کرونا مبتلا شده باشند، اما خود از آن بی خبر باشند پس برای حفظ سلامت جسمانی خودو دیگران به هیچ عنوان نباید از روستاخارج شوند و تمامی دید و بازدید‌ها و مسافرت‌ها را به مکان‌های دیگر خارج از محل زندگی کنسل نمایند.

آیا می‌دانید که اگر فردی به این ویروس ناقل باشد با تردد در اماکن عمومی و رفت و آمد به منازل آشنایان، ممکن است آن‌ها را هم به کرونا مبتلا کندو خدایی نکرده سهم بسزایی در از دست دادن جان دیگر عزیزان باشد.

حتی متخصصان عفونی اعتقاد دارند که اگر افراد توجهی به این ویروس خطرناک نداشته باشند و  به رفت و آمد اقدام کنند ممکن است خیلی از عزیزانشان دیگر در کنارشان نباشند و آن موقع اظهار پشیمانی کنند.

زندگی در روستا رسم خوشایندی است. کوچه های خاکی و در هم گره خورده، خانه هایی از خشت و گل با درهای چوبی قدیمی، انگار که به زندگی روستا چهره ای شاعرانه بخشیده. دستان پینه بسته پیرمرد روستایی نیز حکایت پیوند کار و تلاش با زندگی روستایی است.

    زندگی روستایی آرام و آهسته پیش می رود. زندگی روستا هنوز هم خالی از سر و صداست و فرسوده شدن از سختی ها و هیاهوی زندگی شهرنشینی غایب همیشگی آن. در روستاست که شادی ها و غم ها تقسیم می شوند. آدم های روستا به هم نزدیک ترند و آنجاست که همسایه از حال همسایه خبر دارد.

    آدم هایی که همیشه در جستجوی زندگی آرام و به دور از ازدحام شهرها هستند، تصویری شاعرانه از روستا در ذهن خود دارند و برای همین است که خیلی وقت ها می گویند خوشا به حالت ای روستایی. روستایی خبر از بوق های پی?درپی ماشین ها و هیاهوی شهرنشینی ندارد.

    زندگی شهری اما نقطه مقابل روستاست و گذران زمان در شهر خود قصه ای متفاوت از روستا دارد. زندگی شهری مهارت و فوت و فن خاص خود را طلب می کند. در شهرها انگار پایانی برای سر و صدا و هیاهو نیست. صدای خیابان ها، ماشین ها و آدم ها آنقدر آزاردهنده است که گاهی به سرت می زند همه چیز را رها کنی و به کنجی دنج پناه ببری، البته اگر بتوان در شهرها جایی این چنین یافت. زندگی شهری، زندگی آرام و بی دغدغه ای نیست.

    آدم ها در شهرها هر روز بی تفاوت از کنار یکدیگر می گذرند. ارتباط ها در شهرها جزیی اند و زود گذر. آدم ها نسبت به هم بی تفاوتند و غرق شدن در شلوغی و هیاهوی شهرها مرگ صمیمیت ها و عاطفه هاست. شهر انگار که دنیای بیگانه هاست.

 امروزی شدن روستاها

    هرچند هنوز هستند روستا هایی که زندگی صنعتی و تاثیرات زندگی شهری آنها را متحول نکرده است، اما زندگی روستایی با تمام زیبایی هایش رو به سوی تحول دارد. اگرچه هنوز میان شهر و روستا تفاوت های بارزی وجود دارد، اما سبک زندگی روستاییان در حال تغییر است و با شتابی روز افزون از گذشته ها فاصله می گیرد.

    حالادر برخی روستاها خیلی از سبک های زندگی شهری وارد شده، آنقدر که برای قدیمی ها کمتر چیز آشنایی از گذشته بر جای مانده است. برای کسانی هم که راه شهر را پیش گرفتند و سالیان دراز دور از روستایشان بوده اند، شاید باور دیدن روستای کودکی هایشان کمی دشوار باشد.

    به اعتقاد دکتر نعمت الله فاضلی، مردم شناس و استاد دانشگاه علامه طباطبایی ـ که مطالعات گسترده ای درباره سبک زندگی روستایی و تغییر و تحول در آن انجام داده ـ ویژگی های شیوه زندگی روستایی در دوره های گذشته اجازه نمی داد تا پدیده سبک زندگی به معنایی که در شهر دیده می شود به وجود آید. اما با رشد فرآیند شهرنشینی یا همان شهری شدن در روستا ها نیز سبک زندگی در حال شکل گیری است.

    هرچند در گذشته پوشش اهالی روستا با فرهنگ سنتی روستاییان پیوند داشت و با شهرنشینان کاملامتفاوت، اما حالایکی از تغییرات روستاها نسبت به گذشته تغییر در پوشش اهالی روستاست که چندان تفاوتی با پوشش شهرنشینان ندارد. در خیلی از روستاها، روستاییان دیگر همچون گذشته لباس سنتی تن نمی کنند و حالاپوشش جوان روستایی فرق چندانی با جوان شهری ندارد.

    دکتر محمدباقر علیزاده اقدم، جامعه شناس و استاد دانشگاه تبریز می گوید: «با ورود تلویزیون و رسانه های جمعی به روستا ها، زندگی شهرها به روستاها نیز سرایت یافت، به گونه ای که در موارد بسیاری روستاها به دنباله روی از شهرها پرداختند، در نتیجه نوعی یکسان سازی سبک زندگی روستاییان با شهرنشین ها یا همان شهری شدن روستا ایجاد شد.»

    این جامعه شناس می افزاید: «اکنون بیشتر ابزارهای مورد استفاده در شهرها در روستاها نیز رایج است. البته تاثیرپذیری روستا از شهر همواره تابع بعد مسافت میان این دو بوده است. یعنی هرچه روستایی به شهر نزدیک تر باشد به همان میزان نیز نفوذ عناصر و فرهنگ شهر در روستا نیز بیشتر می شود.»

    شکل فعالیت ها نیز در روستاها تغییر اساسی کرده است، هر چند در خیلی روستاها هنوز هم کار روستایی کشاورزی و دامپروری است، اما دختر روستایی که تا همین چند سال پیش پشت دار قالی می نشست و با دستان هنرمندش بر تار و پود آن نقش می زد حالاانگار همچون دختر شهرنشین به دنبال مهارت های تازه تری است.

 تغییر شکل خانه های روستایی

    زمانه که تغییر کرد و همه چیز رو به جلو رفت، شکل خانه های روستا نیز تغییر یافت و کم کم با مصالح و مواد ساختمانی مدرن ساخته شد. خانه های روستایی که زمانی نشان از سنت های روستاییان و سبک زندگی آنان داشت، حالاانگار نه شبیه خانه روستایی مانند گذشته هاست و نه کاملاشبیه خانه های مدرن شهری.

    دکتر نعمت الله فاضلی معتقد است نه تنها شهرنشینان، بلکه حتی نسل های امروزی روستا نیز با توجه به تغییراتی که در روستاها در نتیجه توسعه امکانات و خدمات رفاهی و تغییر شیوه یا سبک زندگی روستایی رخ داده است، کمتر قادر به تفکیک مفهوم خانه روستایی خود از خانه شهری هستند، اگرچه همچنان تفاوت های بارزی بین شهر و روستا وجود دارد.

    به اعتقاد این مردم شناس، خانه روستایی مدرن تلفیق و ترکیب ناهماهنگ، نامتوازن و ناهمخوانی از خانه روستایی سنتی، خانه شهری و چادر و کپر عشایری است. یعنی نه خانه شهری، نه چادرعشایری و نه خانه روستایی سنتی است.

    به عقیده مردم شناسان اما این تغییرات تنها در شکل و قیافه خانه ها خلاصه نشده است. چنان که به اعتقاد دکتر نعمت الله فاضلی، استاد مردم شناسی دانشگاه علامه طباطبایی، با تغییر سبک زندگی و محیط خانه، روابط درون خانه ها و خانواده ها نیز دست نخورده نمانده است. روابط و ارزش های بورژوایی بتدریج بر روستا ها غلبه یافته، به گونه ای که شهری شدن به مثابه نوعی ارزش بر روستا حاکم شده است.

    دکتر محمدباقر علیزاده اقدم، جامعه شناس و استاد دانشگاه تبریز می گوید: «ورود تکنولوژی شهری به جوامع روستایی، تغییرات زیادی در این جوامع ایجاد کرد. به عنوان مثال زمانی که ابزاری نظیر تراکتور وارد زندگی روستایی شد نیاز به عریض شدن جاده ها و تغییر شکل درها و بناها همچون اضافه شدن انبار به ساختمان ها و در نتیجه تغییر شکل خانه ها شد.»

    این جامعه شناس می افزاید: «در گذشته میان ناحیه ای که روستا در آنجا قرار داشت و معماری سنتی نوعی رابطه خاص وجود داشت. به عنوان نمونه در مناطق کویری اغلب خانه ها از گل و خاک ساخته می شد. اما اکنون تا حدودی سبک معماری شهری در خانه سازی و زندگی روستا ها که در گذشته معماری خاص خود را داشت، نفوذ و آن را متحول کرده است.»

ورود تکنولوژی به روستا

    زمان می گذرد و با پیشرفت علم و پیدایش تکنولوژی، زندگی روستایی نیز رنگ و بوی دیگری می یابد. سبک زندگی در روستا حالامثل بسیاری از جنبه های زندگی آدم های امروزی تغییر کرده و حالابه چشم روستا، شهر نمادی برای امروزی شدن است.

    بسیاری از عناصر زندگی شهری در زندگی روستایی راه یافته است. حالادیگر زن روستایی تقریبا از همان ابزاری استفاده می کند که زن شهرنشین در خانه اش دارد. حالادر خانه زن روستایی جای جارو دستی را جارو برقی، جای پشتی را مبلمان و شاید جای سفره روی زمین را میز ناهارخوری البته نه در شکلی کاملامدرن پرکرده است. دیگر بوی نان محلی در کوچه پس کوچه های روستا به مشام نمی رسد و انگار نان های ماشینی، سفره های خانه های روستایی را رونق می دهد.

در کنار همه این تغییرات اضافه شدن برق، گاز، تلفن، مدرسه و بیمارستان همگی اجزایی از عناصر زندگی شهری است که زندگی روستایی را متحول و آن را به زندگی شهری نزدیک تر کرد. 

عناصر زندگی شهری حالادر کنار زندگی روستایی جا خوش کرده و زندگی روستایی حالامخلوطی از گذشته و حال است.هر چند تغییراتی در سبک زندگی روستا ها وارد شده اما روستا، همان روستاست با همان مردمانی که آسمان، زمین، عشق، هوا، سادگی و پاکی حقیقت زندگی شان مال آنهاست.

7 قانون طلایی برای نه گفتن به فرزندان

 

 

   

 یک روانشناس کودک و نوجوان درباره روش‌های نه گفتن به فرزندان توضیحاتی داد.
آسیه حسینی نیکو روانشناس کودک و نوجوان، درباره روش‌های نه گفتن به فرزندان اظهار کرد: والدین به جای اینکه به طور مستقیم و با تحکم به فرزندان نه بگویند، بهتر است با روش‌هایی که در ادامه به آن می‌پردازیم آشنا شوند.

او تصریح کرد: در قانون اول حواس کودکان را پرت کنید، به طور مثال زمانی که فرزندتان در حال انجام کار اشتباهی است؛ به او پیشنهاد یک کار جدید را دهید و از او بخواهید که همراهیتان کند؛ این کار بسیار موثر است و دیگر جدالی بین فرزند و والدین به وجود نمی‌آورد.

این روانشناس کودک و نوجوان بیان کرد: در قانون دوم فقط زمانی به فرزندتان نه بگویید که در حال صدمه زدن به خود یا فرد دیگری است؛ از او بخواهید کاری را انجام ندهد.

حسینی نیکو گفت: در قانون سوم والدین از افعال مثبت استفاده کنند؛ به طور مثال اگر فرزندتان با دستان خیس می‌خواهد کتاب را ورق بزند، به جای اینکه بگویید با دستان خیس کتاب را ورق نزن، بگویید دست‌هایت را خشک کن بعد کتاب را ورق بزن.

او افزود: در قانون چهارم والدین محدودیت‌های کودک را اعلام نکنند و در عمل نشان دهند، به طور مثال زمانی که فرزندتان در حال برهم ریختن کشو برای پیدا کردن یک لباس است، به جای اینکه بگویید کشو را برهم نریز، بگویید بعد از کارت کشو را مرتب کن؛ این نحوه صحبت کردن بسیار موثر است.

این روانشناس کودک و نوجوان ادامه داد: در قانون پنجم والدین به فرزندان حق انتخاب دهند و به جای اینکه بگویند نه امروز پارک نمی‌رویم، بگویند به جای پارک رفتن نقاشی بکشیم و یا کیک درست کنیم.

حسینی نیکو گفت: در قانون ششم والدین باید قوانین را برای فرزندانشان از قبل مشخص کنند تا مجبور نباشند مرتب به او نه بگویند.

او افزود: در قانون هفتم و آخر والدین حرف خود را عوض نکنند تا فرزندان یاد بگیرند که نه، به معنی نه است و هیچ چیز نمی‌تواند آن را عوض کند؛ مطمئناً این روش‌ها باعث می‌شود که والدین با فرزندان خود روابط صمیمانه‌ای داشته باشند.

منبع:باشگاه خبرنگاران